“ေသြးသစ္ေလာင္းရမည့္ အလွည့္အေျပာင္း”

ညီညီေထြး (နယ္သာလန္)

အလွည့္အေျပာင္းကာလက အေျပာင္းအလဲကို ဖန္တီးေပးတတ္သည္။ သို႔ေသာ္ အေျခအေနက ေပးအပ္လာ သည့္ အေျပာင္းအလဲကို လွမ္းဆြတ္ယူဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္မေနခဲ့ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ရခဲ လွသည့္ မဟာအခြင့္အလမ္း မ်ားကို လက္လႊတ္ဆုံးရွုံးသြားရမည္မွာ ေသခ်ာေနေပသည္။
ထိုကဲ့သို႔ အေျပာင္းအလဲမ်ားႏွင့္ လမ္းလြဲခဲ့ရသည့္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ေခတ္သစ္ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး သမိုင္းစာ မ်က္ႏွာမ်ားေပၚတြင္ အထင္အရွားေတြ႔ ျမင္ေနရ သည္။ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ဦးေဆာင္မွဳႏွင့္ လူထု တရပ္လုံး ပူးေပါင္းပါ၀င္ လက္တြဲဆင္ႏြဲခဲ့ၾကျခင္းေၾကာင့္ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ လူထုအေရးေတာ္ပုံၾကီးက မဆလပါတီ၏ အုပ္ခ်ဴပ္ေရး ယႏၱရားၾကီးတခုလုံးကို ရပ္တန္႔ ပစ္ႏိုင္ခဲ့ သည္။ 
သို႔ေသာ္ ထိုကာလ၌ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို အသက္သြင္းလိုသည့္ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရးသမားသည္ၾကား ျဖတ္အစိုးရဖြဲ႔ စည္းျပီး တိုင္းျပည္အား ထိန္းခ်ဴပ္ထားႏိုင္ရန္ အဆင္သင့္ျဖစ္မေနခဲ့ၾကပါ။
ထိုမွတဖန္ ၉၀-ခု ေရြး ေကာက္ပြဲက ဒီမိုကရက္တစ္ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုမ်ားကို တိုင္းျပည္အားဒီမိုကေရစီစနစ္ဆီသို႔ ခ်ီတက္သြားႏိုင္သည့္ မဟာအခြင့္အေရး လမ္းေၾကာင္းၾကီးတခု ခင္းခ်ေပးခဲ့သည္။ 
သို႔ေသာ္ ဤ တၾကိမ္၌လည္း အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားသည္ ဒီမိုကရက္တစ္အစိုးရဖြဲ့စည္းရန္ အဆင္သင့္ျဖစ္မေနခဲ့ၾကပါ။ 
ဤသို့ျဖင့္ အားလုံး သိရွိ ထားၾကသည့္အတိုင္း ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ ေတာ္လွန္ ေရးၾကီးသည္ ေအာင္ျမင္မွဳကင္းမဲ့စြာ ႏွစ္ ၂၀ သက္တမ္း ကာလကို ေက်ာ္လြန္ျဖတ္သန္းခဲ့ရျပီး တဘက္တြင္ အၾကြင္းမဲ့စစ္အာဏာရွင္စနစ္သည္ သက္ဆိုးရွည္သထက္ ရွည္လာေနေပသည္။

ဤကဲ့သို႔ႏွစ္ ၂၀ ျပည့္လြန္ကာလတြင္ ႏိုင္ငံေရးသုံးသပ္သူမ်ားက အတိုက္အခံအဖြဲ႔အစည္း မ်ားၾကားတြင္ ညီညြတ္ေရး ကင္းမဲ့ေသာေၾကာင့္ ယခုလို ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ လက္တဆုုပ္စာစစ္၀ါဒီမ်ား သက္ဆိုးရွည္ေနရသည္ဟု ေ၀ဖန္ေရးသား လာၾကသည္။ 

အကယ္၍ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ား ညီညြတ္ေနလွ်င္ နအဖစစ္အုပ္စုကို ေအာင္္ျမင္စြာျဖဳတ္ခ်ႏိုင္ျပီး လူထုတရပ္လုံးလိုလားသည့္ ဒီမိုကေရစီစနစ္သို႔ အျမန္ဆုံး အသြင္ကူးေျပာင္းႏိုင္မည္ဟု မွတ္ယူထားၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အျပင္ပန္းအားျဖင့္ ၾကည့္လွ်င္ ဤကဲ့သို႔ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္သည္ လူတိုင္း လက္ခံႏိုင္ဖြယ္ရွိေသာ္လည္း အႏွစ္သာရအားျဖင့္ေတာ့ ေယဘုယ်ဆန္လြန္းသည္ဟု ေျပာရေပမည္။ တကယ္တမ္း ႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္အား ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ ၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ ညီညြတ္ေရးသည္ ျမန္မာျပည္ဒီမိုကေရစီ ျဖစ္ထြန္းမွဳအတြက္ အဓိကလိုအင္မဟုတ္ပဲ ဒီမိုကရက္တစ္ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား၏ အနာဂတ္ကို အျမင္က်ယ္က်ယ္ လွမ္းၾကည့္ႏိုင္မွဳ ကင္းမဲ့ေနျခင္းႏွင့္ မဟာဗ်ဴဟာပိုင္းဆိုင္ရာအရေရာ နည္းဗ်ဴဟာ ပိုင္းဆိုင္ရာအရပါ အဆင္သင့္ ျဖစ္မေနျခင္းကသာခ်ိဳ႔ ယြင္းခ်က္ျဖစ္ေနသည္ဟု ယူဆရေပမည္။

လူမ်ိဳးေပါင္းစုံပါ၀င္သည့္ ျမန္မာ့လူထုသည္ ႏိုင္ငံေရးႏိုးၾကားမွဳျမင့္မားျပီး ညီညြတ္မွဳကို အျမဲတမ္း ထုတ္ေဖာ ္ျပသေနခဲ့ၾကသည္။ 

ရွစ္ဆယ့္ရွစ္လူထုအေရးေတာ္ပုံၾကီး၊ ၉၀-ခု ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ ႏွင့္ ၂၀၀၇ ခု စက္တင္ဘာ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမ်ားသည္ လူထု၏စည္းလုံးညီညြတ္ျခင္းမ်ားမွ ေမြးထုတ္ေပးခဲ့သည့္ တန္ဖိုး မျဖတ္ႏိုင္သည့္ ႏိုင္ငံေရး အသီးအပြင့္္မ်ားျဖစ္သည္။

လူထု၏ အေရးၾကဳံလွ်င္သက္လုံေကာင္းသည့္ ႏိုင္ငံေရး စိတ္ဓါတ္ႏွင့္ ဒီမိုကေရစီလိုလားသည့္ ဆႏၵမ်ားကို အျမဲတမ္းထင္ရွားစြာေတြ ့ျမင္ေနရသည္မွာ ခိုင္မာသည့္ ေသြးစည္းျခင္းႏွင့္ လူမွဳရင္းျမစ္မ်ား (Strong Solidarity and Social capital) ရွိေနျခင္းေၾကာင့္သာ ျဖစ္သည္ ဟု သုံးသပ္လွ်င္ ျငင္ဖြယ္ရာမရွိဟုထင္သည္္။ 

အတိုက္အခံပါတီအဖြဲ ့အစည္းမ်ားကို ေလ့လာၾကည့္လွ်င္လည္း အားလုံးတညီတညြတ္တည္းလက္ခံက်င့္သုံးသည့္ ဒီမိုကေရစီရရွိေရးမူ၀ါဒကို ေတြ ့ရေပမည္။ 

ထို ့ ေၾကာင့္ ညီညြတ္ေရးႏုိးေဆာ္သံသည္ အေပၚယံနားေထာင္၍ေကာင္းေသာ စကားလုံးမွ်သာျဖစ္ ေနျပီး ႏိုင္ငံေရး ျပႆနာအား လက္ေတြ ့က်က် လမ္းျပေျဖရွင္းေပးႏိုင္မည့္ အေျဖေကာင္းတခုျဖစ္ မလာႏိုင္ဟု ထင္သည္။ 

တကယ္တမ္းတြင္ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီတပ္ဦးကို ဦးေဆာင္ေနၾကသူမ်ား၌ ၾကည္လင္ျပတ္သားသည့္ လားရာ အျမင္ (Clear and determined vision) မရွိျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာရသည့္ စုေပါင္းဦးေဆာင္မွဳ ကင္းမဲ့ေနျခင္းသည္္သာ အဓိကအားနည္းခ်က္ျဖစ္လာခဲ့ျပီး ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရး အထေျမာက္ ေအာင္ျမင္ႏိုင္မည့္ လူထု၏ စိတ္ဓါတ္ခြန္အားႏွင့္ အသက္စြန္႔ ၾကိဳးပမ္းလွဳပ္ရွားမွဳမ်ားကို အလဟႆ ျဖဳန္းတီးပစ္ေနခဲ့သည္ဟု ေျပာရေပမည္။

၁၉ ရာစု ဂ်ာမန္ဒႆနပညာရွင္ ေဟေဂလ္ (Hegel) က “ႏိုင္ငံေရးတြင္ ထာ၀ရမိတ္ေဆြ၊ ထာ၀ရ ရန္သူမရွိ၊ ထာ၀ရ အက်ိဳးစီးပြါးသာ ရွိသည္” ဟု ဆိုခဲ့ဖူးသည္။ 

ဤအေတြးအေခၚႏွင့္ ဆင္တူေသာ ထာ၀ရအက်ိဳးစီးပြါးကို လက္ကိုင္ထားျပီး ဦးတည္သြားလိုသည့္ အမ်ိဳးသားရင္ၾကားေစ့ေရးႏွင့္္ ေတြ ့ ဆုံေဆြးေႏြးေရးသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္ကို ဆယ္စုႏွစ္ (၂) စု နီးပါးခန္ ့ဖုံးလႊမ္းထားေနခဲ့သည္။

သို ့ေသာ္ ႏိုင္ငံေရးခရီးအား အတူလက္တြဲသြား လိုသည့္အျမင္သည္ အသုံး၀င္ႏိုင္ေပမယ့္ ျမန္မာျပည္အတြက္ အသုံးမတည့္သည့္ ဖေလာ္ တခုျဖစ္ေနေၾကာင္းကို အခ်ိန္ကာလမ်ားက သက္ေသျပ ခဲ့သည္။

ႏိုင္ငံေရးအျမင္မရွိေသာ နအဖစစ္အုပ္စုက ထာ၀ရ အက်ိဳးစီးပြါးဆီအေရာက္ လွမ္းႏိုင္ဖြယ္ ရွိသည့္ အမ်ိဳးသားရင္ၾကားေစ့ေရးကို သူတို႔၏ အက်ိဳးစီးပြါးအား ခြဲေ၀ေပးရမည့္ ျခိမ္းေျခာက္မွဳ တခုအျဖစ္ ရွုျမင္ေနမည္မွာ ေသခ်ာသည္။

နားလည္မွဳလြဲခဲ့ဟန္ရွိသည့္ ေနာက္အခ်က္တခုကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ကို ေရာေထြးျပီး ခ်ဥ္းကပ္္ခဲ့ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္ဟု ေျပာခ်င္သည္။ ကမၻာ့ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားေပၚ၌ ႏိုင္ငံေရးစနစ္တြင္ အျမဲတမ္းရန္သူရွိေၾကာင္းကို ခိုင္ခိုင္မာမာ မွတ္တမ္း တင္ထားသည္။ ပေဒသရာဇ္၊ ဖက္ဆစ္ႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္တို ့သည္ လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီစနစ္ အတြက္ အျမဲတမ္းရန္သူျဖစ္ေနခဲ့ၾကျပီး ထိုစနစ္မ်ား ျပိဳလဲက်ရွုံးခ်ဴပ္ျငိမ္းသြားခဲ့ျခင္းေၾကာင့္သာ ကမၻာေပၚ၌ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေရးစနစ္ က်ယ္ျပန္ ့ စြာထြန္းကားလာခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။

ထို ့အျပင္ ကမၻာ့လူ ့သမိုင္းတြင္ ေပၚထြန္းခဲ့ေသာ ဘယ္စစ္အာဏာရွင္မွ ေတြ ့ဆုံေဆြးေႏြးျခင္းျဖင့္ ႏိုင္ငံေရး အာဏာအား အလြယ္တကူလက္ေလွ်ာ့အရွုံးေပးသြားခဲ့ျခင္း မရွိေၾကာင္းကို ေလ့လာေတြ ့ရွိုရ သည္။ 

ထို ့ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ စစ္စနစ္ႏွင့္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ဆက္စပ္ျပီး ရင္ၾကားေစ့ေဆြးေႏြး လိုျခင္းသည္ မွားယြင္းသည့္လားရာအျမင္ (wrong vision) တခုျဖစ္ေနရုံသာမက မေအာင္ျမင္ သည့္မဟာဗ်ဴဟာ (failed strategy) တခုလည္းျဖစ္သည္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်သုံးသပ္ႏိုင္မည္ ထင္သည္။

တဘက္တြင္ အားလုံးသိရွိထားၾကသည့္အတိုင္း နာဂစ္ဆိုင္ကလုန္းမုန္တိုင္းတိုက္ခတ္္ခံရျခင္း ေၾကာင့္ သိန္းခ်ီေသဆုံးျပီး သန္းခ်ီေသာ ျပည္သူလူထုမ်ား အတိဒုကၡေရာက္ကာ ကယ္သူမဲ့ ေနသည့္ၾကားမွ အတုအေယာင္ဆႏၵခံယူပြဲကိုက်င္းပ၍ နအဖစစ္အုပ္စု၏ဖြဲ ့စည္းအုပ္ခ်ဴပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒအား ေမလ ၂၉ ရက္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္တြင္ အတည္ျပဳခဲ့ၾကသည္။ 

စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ဆိုးအား ဆြဲဆန္ ့ သြားႏိုင္ေရးကို အဓိကရည္မွန္းသည့္ ဤဖြဲ ့စည္းပုံအား အတည္ျပဳ လိုက္ျခင္းသည္ ရာစုတ၀က္ၾကာ ျပည္တြင္းစစ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာမ်ားေၾကာင့္ အေမွာင္အတိ ဖုံးလႊမ္းခံေနရသည့္ တိုင္းျပည္အား ထပ္မံ၍အနက္ေရာင္ခ်ယ္သလိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ တနည္းေျပာရေသာ္ အေမွာင္ထဲ၌ အေမွာင္ကို ထြန္းညွိျခင္းသာျဖစ္ျပီး အလင္းကိုရွာေဖြျခင္း မဟုတ္ပါ။ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္တြင္ လူထုဆႏၵမဲတျပားမွ မပါပဲ အခြင့္ထူးခံအမတ္မ်ားအျဖစ္ ေနရာယူထားၾကမည့္ စစ္ဗိုလ္မ်ားကသာၾကီးစိုးခ်ယ္လွယ္ခြင့္ကို အျပည့္အ၀ေပးထားသည့္ ထိုဖြဲ ့ စည္းပုံသည္ ဒီမိုကေရစီ၏အေျခခံအႏွစ္သာရႏွင့္လုံး၀ဆန္ ့က်င္ ေနသည္မွာ အထူးေျပာစရာမလိုေတာ့ေပ။ 

ထို ့ေၾကာင့္ ထိုဖြဲ ့စည္းပုံအား အသက္သြင္းက်င့္ သုံးလာမည့္ အစိုးရကိုလည္း အရပ္သားအစိုးရဟု ေခၚဆိုႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။ 

စင္စစ္အားျဖင့္
လက္ရွိစစ္စနစ္အား ပုံစံတမ်ိဳးျဖင့္ မြမ္းမံခ်ယ္သထားသည့္ ပုံစံသစ္တခုသာ ျဖစ္သည္။ 

ထိုဖြဲ ့ စည္းပုံအရ လႊတ္ေတာ္မ်ားတြင္ လူထုသေဘာထားႏွင့္ထပ္တူက်ေသာ ဥပေဒျပဳႏိုင္မွဳမ်ား ကင္းမဲ့လာႏိုင္သလို ဖြဲ႔စည္းပုံပါ ပုဒ္မမ်ားအား ျပင္ဆင္ေရးဆြဲ ျပဌါန္းပိုင္ခြင့္ကိုလည္း တင္းက်ပ္စြာ ထိန္းခ်ဴပ္ထားသည္ကို ေတြ ့ရသည္။

ပြင့္လင္းစြာ ေျပာရလွ်င္ လက္ရွိျမန္မာျပည္၏အေျခအေနသည္ ဓားျပဂိုဏ္းၾကီးတခုက ရြာတရြာ အား ၀င္စီးထားသည့္ အေနအထားမ်ိဳးျဖစ္ေနသည္။ 

မုဒိမ္းက်င့္၊ လူသတ္တတ္ျပီး ႏိုင္ငံေရး စီးပြါးေရးအျမင္လုံး၀မရွိသည့္ နအဖစစ္အုပ္စုက ခ်ဴပ္ကိုင္ထားေသာ တပ္မေတာ္ဟု ေခၚတြင္ေန သည့္ ဒီေန ့ကာလဗမာစစ္တပ္သည္ အျပင္ပန္းအားျဖင့္သာ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံ၏ စစ္တပ္အျဖစ္သတ္ မွတ္၍ ရႏိုင္ေသာ္လည္း အႏွစ္သာရအားျဖင့္ေတာ့ ခိုးဆိုးလုယက္ လူသတ္ျခင္းမ်ားကို လက္ရဲ ဇက္ရဲက်ဴးလြန္တတ္ေသာ ဓားျပဂိုဏ္းအဆင့္သာသာ ရွိေတာ့သည္ဟု ေျပာရေပမည္။

ထိုသို႔ ဓားျပမ်ား၏၀င္စီးျခင္းကို ခံထားရသည့္ တိုင္းျပည္တြင္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးျပီးျငိမ္းခ်မ္းေသာနည္းျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးအသြင္ကူးေျပာင္းေရးသည္ မွားယြင္းေသာအေျဖရွာမွဳတခုျဖစ္ေနမည္ဟု ထင္သည္။

ေရွ ့မတိုးေနာက္မဆုတ္သာသည့္အေျခအေနျဖင့္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအက်ပ္အတည္းၾကီး ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) လြန္လာခဲ့သည့္ ဒီေန ့ကာလသည္ အလွည့္အေျပာင္းအခ်ိဳးအေကြ႔ တေနရာသို႔ ေရာက္ရွိလာေနသည္ ဟု ေျပာရေပမည္။

အခုလို အလွည့္အေျပာင္းကို လက္ဦးမွဳရယူသည့္အေနျဖင့္ နအဖစစ္အုပ္စုက ၄င္းတို႔၏ စစ္စနစ္ကို ပုံစံတမ်ိဳးဖန္တီးျပီး အသြင္ေျပာင္းဖို့ ၾကိဳးစားလာေနသည္။

တခ်ိန္တည္းတြင္ ျပည္တြင္းျပည္ပရွိ အတိုက္အခံ အင္အားစုမ်ားအတြက္လည္း မဟာဗ်ဴဟာ နည္းဗ်ဴဟာႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးမ်ိဳးဆက္ပါ လူစားလဲေသြးသစ္ေလာင္းျပီး သမိုင္းဆိုင္ရာအဆုံးအျဖတ္ ေပးရမည့္ အခ်ိန္ကာလတခုသို ့ ဆိုက္ေရာက္လာေနသည္ဟု ထင္သည္။ 

ေယဘုယ်၀ါဒီမ်ား၏ ခံစားမွဳအဓိကပဓါန၀ါဒကို ကိုင္စြဲျပီး ဒီမိုကေရစီအိပ္မက္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို ့ ၾကိဳးစား ေနျခင္းထက္ လူထုအေျချပဳဗဟု၀ါဒျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲကို ဖန္တီးဖို ့ ေရရွည္စီမံကိန္း ခ်ႏိုင္သူမ်ားကိုသာ ျမန္မာ့လူ ့ေဘာင္က လိုလားေနသည္ဟု ယူဆမိသည္္။

ေသခ်ာေနသည္မွာ လာမည့္ ႏွစ္ကာလမ်ားတြင္ လူမွဳစီးပြါးအက်ပ္အတည္းမ်ား (Socio-economic Crises) ေၾကာင့္ လူထုေပါက္ကြဲမွဳမ်ား အခ်ိန္မေရြးျဖစ္ေပၚလာႏိုင္ျပီး စစ္အုပ္စု၏အုပ္ခ်ဴပ္ေရး ယႏၱရားအား ရပ္တန္႔ ပစ္ႏိုင္ေလာက္သည့္ လူထုသပိတ္မ်ားလည္း ျဖစ္္ေပၚလာႏိုင္သည္။ 

သို႔ေၾကာင့္ ေနာက္ျပန္လွည့္ျပီး အတိတ္၏ေအာင္ပြဲကို တသသျဖင့္ လြတ္ေသာငါး ၾကီးေနျခင္းထက္ ဂိမ္းအသစ္ကစားရမည့္ ယခုလိုအနာဂတ္ စိန္ေခၚပြဲတြင္ လူေဟာင္းမ်ားျဖင့္ အၾကိမ္ၾကိမ္ရွုံးနိမ့္ခဲ့ရ ေသာ ယွဥ္ျပိဳင္မွဳကို စြန္႔လႊတ္၍ ေသြးသစ္ေလာင္းလူသစ္လဲျခင္းျဖင့္သာ အလွည့္အေျပာင္းက ေပးေသာ အေျပာင္းအလဲရလဒ္ေကာင္းကို ရယူႏိုင္မည္ဟု ယုံၾကည္မိပါေတာ့သည္။ ။ ။ 

ရခိုင္အမ်ိဳးသားသတင္းစာဆိုဒ္မွ ကူယူထားပါသည္။