ဇာတ္လမ္းက ဒီေလာက္နဲ႔တင္ မဆံုးေသးပါဘူး..........

ဟုိး ေရွးေရွးတုန္းက ယုန္ နဲ႔ လိပ္ဟာ ဘယ္သူ အေျပးပိုသန္သလဲ ဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျငင္းခုန္ေနၾကသတဲ့။

အဲဒီ ျငင္းခုန္မႈကို ၿပိဳင္ပြဲတစ္ပြဲနဲ႔ အေျဖရွာဖို႔ ႏွစ္ဦးလံုး သေဘာတူလိုက္ၾကတယ္။ 

အေျပးၿပိဳင္ဖို႔ လမ္းေၾကာင္းတ ေၾကာင္းကို ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ေရြးခ်ယ္ၿပီး ၿပိဳင္ပြဲကို စတင္လိုက္တယ္။ 

စလိုက္တယ္ ဆုိရင္ပဲ ယုန္ဟာ အားကုန္ ရွိသမွ် ခြန္အားနဲ႔ တဟုန္ထိုး ေျပးေတာ့တယ္။ လႈပ္ပဲ့လႈပ္ပဲ့ ေရြ႕လာေနတဲ့ ကိုေရႊလိပ္နဲ႔ အျပတ္အသတ္ ကြာေနေတာ့ ကိုယုန္က သစ္ပင္တပင္ေအာက္မွာ ေအးေဆး အနားယူေတာ့တာေပါ႔။ 

မၾကာခင္မွာပဲ အိပ္ေပ်ာ္ သြားေလရဲ႕။ 

ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မွန္မွန္ေလး လာေနတဲ့ ကိုေရႊလိပ္က ပန္းတိုင္ကို ေရာက္မွ ကိုယုန္ခမ်ာ ႏိုးလာေတာ့ ဘာတတ္ႏိုင္ဦးမွာလဲ။ ႐ႈံးေရာေပါ႔။
အႏွစ္သာရ - ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မွန္မွန္လုပ္ရင္ ေအာင္ပြဲခံႏုိင္တယ္။
ဒါ က်ေနာ္တုိ႔ ၾကားဖူးနား၀ ရွိေနခဲ့တဲ့ ယုန္နဲ႔လိပ္ ပံုျပင္ေလးပါ။ ဇာတ္လမ္းက ဒီေလာက္နဲ႔တင္ မဆံုးေသးပါဘူး။ 

တျခား စိတ္၀င္စားစရာေတြ ရွိေနပါေသးတယ္။ 

ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္ေသးသလဲ ဆုိေတာ့ ...
ကိုယုန္က ၿပိဳင္ပြဲ ႐ႈံးသြားလို႔ အေတာ္ေလး စိတ္တိုသြားတယ္။

ဒါေပမယ့္ သူ ႐ႈံးရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းကို ကိုယ့္ ဖာသာ မညႇာတမ္း ျပန္ၿပီး သံုးသပ္ေနမိတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အသားလြတ္ အထင္ႀကီးခဲ့မိလို႔ ဆိုတာ သိလာ ခဲ့တယ္။ ေနာက္ၿပီး ဂ႐ုမစုိက္ဘူး။ 

အရမ္း ေပါ႔ေပါ႔ဆဆ ႏုိင္ခဲ့တယ္လို႔ သူ နားလည္လိုက္တယ္။

ဒါေတြကိုသာ သူ ျပင္ႏုိင္မယ္ ဆိုရင္ သူ ကိုေရႊလိပ္ကို ဘာမႏုိင္စရာ အေၾကာင္း ရွိမလဲ။ ဒီလိုနဲ႔ ကိုယုန္ဟာ ယံုၾကည္ခ်က္ အျပည့္နဲ႔ ကိုေရႊလိပ္ကို ေနာက္တခါ ထပ္ၿပိဳင္ဖို႔ စိန္ေခၚလိုက္တယ္။ 

ကိုေရႊလိပ္ကလည္း "ေၾကာက္လို႔လား" လို႔ေတာ့ အေျပာမခံဘူး။ ၿပိဳင္ဖို႔ ေခါင္းညိတ္လိုက္တယ္။

ဒီတစ္ခါေတာ့ ကိုယုန္က ပန္းတုိင္ေရာက္တဲ့အထိ နည္း နည္းေလးမွကို အနားမယူေတာ့ဘဲ တရစက္ ေျပးေတာ့တာပဲ။

ဒီေတာ့ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ အျပတ္အသတ္ကြာၿပီး ကိုေရႊလိပ္ကို အႏိုင္ရလိုက္တယ္။
အႏွစ္သာရ - ခပ္ျမန္ျမန္ေလး တသတ္မတ္တည္း လုပ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မွန္မွန္ လုပ္တတ္သူကို ဘယ္ေတာ့မဆို ယွဥ္ႏိုင္ပါတယ္။ ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မွန္မွန္ လုပ္တတ္တာ ေကာင္းပါတယ္။ 

ဒါေပမယ့္ အရွိန္ကို ခပ္သြက္သြက္ေလး ထိန္းၿပီး အလုပ္လုပ္သြားႏုိင္ရင္ ပိုေကာင္းတာေပါ႔။
ဇာတ္လမ္းက ဒီေလာက္နဲ႔တင္ မဆံုးေသးပါဘူး။
ဒီတခါေတာ့ ကိုေရႊလိပ္ စဥ္းစားရၿပီေပါ႔။

ဒီပံု ဒီလမ္းနဲ႔သာ ၿပိဳင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ ကိုယုန္ကို မယွဥ္ႏုိင္တာ ေသခ်ာေနတယ္။

သူ အႀကိတ္အနယ္ စဥ္းစားၿပီး တခဏမွာေတာ့ ကိုယုန္ကို ေနာက္တခါ ထပ္ၿပိဳင္ဖို႔ စိန္ေခၚလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီတခါေတာ့ ေျပးလမ္းေၾကာင္းကို အေျပာင္းအလဲ အနည္းငယ္ လုပ္လုိက္တယ္။

ကိုယုန္က သေဘာတူေတာ့ ၿပိဳင္ပြဲကို ေနာက္တႀကိမ္ စလိုက္ျပန္ၿပီ။ ထံုးစံအတုိင္း ယုံၾကည္ ခ်က္ အျပည့္နဲ႔ ကိုယုန္ဟာ သူ ခံယူထားတဲ့အတိုင္း ခပ္ျမန္ျမန္ေလး မနားတမ္း ေျပးေတာ့တာေပါ႔။ 

ေျပးရင္းနဲ႔ အတန္အသင့္ က်ယ္တဲ့ ျမစ္ကမ္းနားေဘး ေရာက္ေတာ့ ကိုယုန္ အေတြးနယ္ ခ်ဲ႕ရျပန္ၿပီ။ 

ျမစ္တဖက္ကမ္းရဲ႕ မိုင္အနည္းငယ္ကို သြားၿပီးမွ သူတို႔ သက္မွတ္ထားတဲ့ ပန္းတိုင္က ေရာက္မယ္ေလ။ ကိုယုန္ ငုတ္တုတ္ႀကီး ထုိင္ၿပီး ဘယ္လို ဆက္လုပ္ရမလဲ ဆိုတာ စဥ္းစားခန္း ၀င္ေနေတာ့တယ္။ ဟိုေကာင္ ကိုေရႊလိပ္ ဘယ္လို လုပ္မလဲဆိုတာလည္း သူ စိတ္၀င္စားေနတယ္။

ခဏၾကာေတာ့ ကိုေရႊလိပ္ေရာက္လာၿပီး ျမစ္ထဲဆင္းသြားေလ ရဲ႕။ လက္ပစ္ကူးသြားၿပီး ဟုိဘက္ကမ္းေရာက္ေတာ့ မနားတမ္း ဆက္ေလွ်ာက္သြားတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကိုေရႊလိပ္ ပန္း၀င္သြားတယ္။
အႏွစ္သာရ - ပထမဆံုး ကိုယ့္ရဲ႕ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္တဲ့ အားသာခ်က္ကို ဆန္းစစ္ပါ။ ေနာက္ၿပီး အဲဒီ အားသာခ်က္နဲ႔ သင့္ေလ်ာ္မယ့္ ပတ္၀န္းက်င္ကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး ၿပိဳင္ဆိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားပါ။ 

အဲဒီလို ပတ္၀န္းက်င္ကို ဖန္တီးပါ။
ဇာတ္လမ္းက ဒီေလာက္နဲ႔တင္ မဆံုးေသးပါဘူး။
ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ယုန္နဲ႔လိပ္ဟာ အင္မတန္ ခင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္ေနၾကၿပီ။ 

သူတို႔ ႏွစ္ေကာင္ အတူတကြ အၾကံထုတ္ၿပီး ေနာက္ဆံုး ၿပိဳင္ပြဲေလးတပြဲကို လွလွပပနဲ႔ အဆံုးသတ္လိုက္ ခ်င္ၾကတယ္။ 

ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ ေျပးပြဲေလး တပြဲႏႊဲၿပီး စည္းလံုးမႈကို ျပဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ 

ေျပးပြဲေလး စၿပီ။ 

ဒီတခါေတာ့ ကိုယုန္ဟာ ကိုေရႊလိပ္ကို ျမစ္ကမ္းနားပါး ေရာက္တဲ့ အထိ ထမ္းေခၚသြားလိုက္တယ္။

ျမစ္ထဲမွာေတာ့ ကိုေရႊလိပ္က ကိုယုန္ ကို ေက်ာေပၚတင္ၿပီး ျမစ္ကို အတူကူးၾကတယ္။

ဟုိဘက္ကမ္းလည္း ေရာက္ေရာ ကိုယုန္က ျပန္ထမ္းၿပီး အတူ တူ ပန္း၀င္လုိက္ၾကတယ္။ ဒီတခါေတာ့ အရင္က ခံစားခဲ့ရတဲ့ ေက်နပ္မႈထက္ အမ်ားႀကီးသာတဲ့ ေက်နပ္မႈေတြ ႏွစ္ေယာက္လံုး ပိုင္ဆိုင္ၾကရတယ္။
အႏွစ္သာရ -တစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းစီ အေနနဲ႔ ေအာင္ျမင္တယ္ဆိုတာ ေကာင္းပါတယ္။ 

ကိုယ္ပိုင္ ထူးကဲတဲ့ အရည္အခ်င္းနဲ႔ေပါ႔။

ဒါေပမယ့္ စုစုစည္းစည္း တဦးခ်င္းစီရဲ႕ အားသာခ်က္ေတြ အသံုးျပဳၿပီး အဖြဲ႔နဲ႔ အလုပ္ မလုပ္တတ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ သင္ဟာ သာမန္လူ သာသာပါပဲ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သင္မတတ္ႏိုင္တဲ့ ကိစၥတခ်ဳိ႕မွာ တျခားသူက ေကာင္းေကာင္း ကုိင္တြယ္ႏိုင္တဲ့ အေနအထားေတြ အျမဲ ရွိေနမယ္ေလ။ ေနရာ တိုင္းမွာ နံပါတ္ တစ္ ဆိုတာေတာ့ ဘယ္ျဖစ္ႏိုင္မလဲ။ 

ဒီေတာ့ အားလံုး ျခံဳၾကည့္လိုက္ရင္ သင္ဟာ သာမန္လူ သာသာပဲ။ 

စုစည္းလုပ္ေဆာင္မႈမွာ အေျခအေနအရ ေခါင္းေဆာင္ေတြ အေျပာင္းအလဲ လုပ္ေပးရမယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕ ထူးကဲတဲ့ အားသာခ်က္ စြမ္းရည္ေတြအေပၚ မူတည္ၿပီးေတာ့ေပါ႔။
အထက္က ပံုျပင္မွာဆိုရင္ ယုန္ေကာ လိပ္ပါ ဆံုး႐ႈံးမႈေတြ ၾကံဳေတြ႕ခဲ႔ရေပမယ့္ ေနာက္မဆုတ္၊ လက္မတြန္႔ခဲ့ ပါဘူး။ 

ယုန္ဟာ ႐ႈံးပြဲနဲ႔ ႀကံဳရၿပီးေနာက္ပိုင္း အရင္ကထက္ ပိုႀကိဳးစားၿပီး ပိုအားစိုက္ထုတ္ခဲ့တယ္။

လိပ္ဟာလည္း သူ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားၿပီးတာေတာင္ မေအာင္ျမင္ႏိုင္ေတာ့ လမ္းေဟာင္းကို စြန္႔ၿပီး နည္းဗ်ဴဟာ အသစ္ကို ေျပာင္းသံုးဖို႔ ၀န္မေလးခဲ့ဘူး။
က်ေနာ္တို႔ ဘ၀မွာေကာ ....။ 

ဆံုး႐ႈံးမႈေတြနဲ႔ ၾကံဳလာရတဲ့အခါ တခါတေလ ပိုႀကိဳးစားၿပီး ပိုအားစိုက္ထုတ္ လိုက္ရင္ အဆင္ေျပသြားႏုိင္ပါတယ္။ 

တခါတေလမွာ နည္းဗ်ဴဟာ နဲ႔ တျခား ေျပာင္းလဲမႈ တစုံတရာ လုပ္ယူရ တယ္။ 

တခါတေလေတာ့လည္း ႏွစ္ခုစလံုး တၿပိဳင္တည္း လုပ္ရလိမ့္မယ္။ 

က်ေနာ္တို႔ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ေနၾကမယ့္အစား လက္ရွိအေျခအေနေတြကို စိန္ေခၚႏိုင္ရင္ ပိုၿပီး ေကာင္းမြန္တဲ့ ရလဒ္ေတြ ထြက္လာ ပါလိမ့္မယ္။

ယုန္နဲ႔လိပ္ ပံုျပင္ကို အႏွစ္ခ်ဳပ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ...
ခပ္သြက္သြက္၊ ခပ္ျမန္ျမန္ျဖင့္ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ လုပ္ျခင္းသည္ ျဖည္းျဖည္းႏွင့္ မွန္မွန္ ျပဳလုပ္ျခင္းထက္ သာလြန္ျမဲ ျဖစ္၏။
မိမိ၏ ယွဥ္ႏိုင္စြမ္းရွိေသာ အားသာခ်က္ျဖင့္ အလုပ္လုပ္ပါ။
အဖြဲ႕တဖြဲ႕အေနျဖင့္ ရွိၿပီး အရင္းအျမစ္မ်ားအား ခြဲေ၀အသံုးခ်တတ္လွ်င္ တကိုယ္တည္း စြမ္းေဆာင္ျမင့္သူထက္ သာလြန္သည္သာ ျဖစ္၏။
ဆံုး႐ႈံးမႈမ်ား ေတြ႕ၾကံဳလာေသာ္လည္း မည္သည့္အခါမွ် အ႐ႈံးမေပးအပ္။
ေနာက္ဆံုးအေနျဖင့္ တျခားသူႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ေနျခင္းထက္ လက္ရွိအေျခအေနကို စိန္ေခၚအံတု ႏိုင္ပါေစ။ 

ရခိုင္အမ်ိဳးသားသတင္းစာဆိုဒ္မွ ကူယူထားပါသည္။