လိုင္ရိုးေတာ္ဓါတ္သမိုင္း အခန္း (၈) (၉)

ဘုရားသွ်င္ဓည၀တီျပည္ကုိခ်ီမြမ္းျခင္းႏွင့္ဗ်ာဒိတ္ေတာ္

ဘုရားသွ်င္သည္ စႏၵသူရိယမင္းႀကီးႏွင့္ အတိတ္ရွိက ႏြားေက်ာင္းသားဘ၀က အတူနီခဖူးသည္။ စႏၵသူရိယမင္းႀကီး၏ ဖူးေျမာ္လုိေသာဆႏၵကုိလည္း သိျမင္သည္။ 

ရွိဘ၀မ်ားစြာက အေၾကာင္းဆက္ခုႏွစ္ခါပါခဖူး၏။

ဘုရားသွ်င္သည္ ဤအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ မဟာက႐ုဏာေတာ္ထားလွ်က္ မဟာသကၠရာဇ္ (၁၂၃) ခု ကဆုန္လဆန္း (၁၄) ရက္နိတြင္ ရဟန္းသံဃာ (၅၀၀) ၿခံရံလုိက္ပါလွ်က္ ရခုိင္ျပည္ဓည၀တီၿမိဳ႕သုိ႔ ႄကြခ်ီေတာ္မူသည္။ 

ကစၧပနဒီျမစ္၏အရွိဘက္တြင္ တည္ဟိေသာ ေသလာဂီရိအမည္ဟိေသာ ေက်ာက္ေတာ္ေတာင္၌ ေခတၱခဏ ဆင္းသက္ရပ္တန္႔ေတာ္မူသည္။ 

ထုိအခါ ဘုရားသွ်င္သည္ ဓည၀တီျပည္ႀကီး၏ အရပ္ထက္၀န္းက်င္ကုိ ၾကည့္႐ႈသည္။

ဘုရားသွ်င္က ၿပံဳးေတာ္မူသည္၊ ၿမီေကာင္းကင္သည္လည္း တုန္လွဳပ္၏။ 

အာနႏၵာသည္ ထူးဆန္းအံ့ဖြယ္မ်ားကို ျမင္တြိရလတ္၍ ကန္ေတာ့ေလွ်ာက္ထား၏။

ဤရခုိင္ျပည္ႀကီးသည္ မဇၩိမေဒသ၏အနီးအစပ္အရပ္၊ ေသာဠႆနဂုိရ္ (၁၆) ျပည္ႀကီး၏ အရွိေတာင္အရပ္၌ျဖစ္၏။

ျမစ္ႀကီးငါးရာငါးစင္းတြင္ အက်ဳံး၀င္သည့္ ဤကစၧပနဒီျမစ္၏အရွိဘက္၌လည္း (၉၉) ၿမိဳ႕တည္လာခသည္။ 

အေနာက္ဘက္ကလည္း ထုိနည္း (၉၉) ၿမိဳ႕တည္ခ်ဖူးခသည္။ 

ထုိၿမိဳ႕႐ို႕၀ယ္ စုိးစံခေသာ မင္း႐ို႕သည္ကား မဟာသမၼတမင္းကစ၍ ဆင္းသက္လာခ၏။ 

ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤျပည္သည္ ထင္ရွားျမင့္ျမတ္၏ ဟူသတည္း။

ရွိအနႏၲရ၊ ဘ၀႐ို႕၌ ငါဘုရားသည္ ပါရမီမ်ားကုိ ျဖည့္လာခသည္။ ထုိစဥ္ ဤနီရာဌာန႐ို႕၌က်င္လည္ခဖူးသည္။ 

ဤရပ္ေတာ္မူရာ ေမာရပဗၺတေတာင္၌ဆုိလွ်င္ ေရႊဥေဒါင္းမင္းႏွင့္ ပန္းပြတ္သမားတဇစ္ျဖစ္ခဘူးသည္။

ငါပရိနိဗၺာန္လြန္လွ်င္ ငါ၏ေက်ာက္႐ိုး (ေက်ာ႐ိုး) ေတာ္ဓါတ္ေစတီတည္လတၱံ႔။ 

ဤေတာင္၏အရွိဘက္၌ ဓည၀တီၿမိဳ႕ဟိေပ၏။ 

ထုိၿမိဳ႕၀ယ္သီရိဂုတၱေတာင္ထက္၌ ငါက်င္လည္ခဖူးသည္။

တပည့္ေျခာက္ေထာင္ႏွင့္ ေဗဒင္တတ္ေသာပေရာဟိတ္ပုဏၰားတဇစ္ျဖစ္ခဖူးသည္။ 

ထုိ႔ေၾကာင့္ ငါ၏ကုိယ္စားေတာ္႐ုပ္ထုသ႑ာန္ သြန္းလုပ္တည္ထားလတ္မည္။

ထုိ႐ုပ္ထုကုိ မဟာမုနိဟူ၍ ဘြဲ႕အမည္တြင္လိမ့္မည္။

သာသနာငါးေထာင္ပတ္လုံး တည္လတၱံ႕မည္။

ထုိသုိ႔လွ်င္ မိမိက်င္လည္ရာဌာနျဖစ္ေတာ္မူေသာဘ၀၊ တည္အံ့သည့္ ဓါတ္ေတာ္မ်ားကုိ ဗ်ာဒိတ္ႃမြက္ၾကားခသည္။

ဘုရားသွ်င္ပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီးေနာက္ ႏုစဥ္ဘ၀က်င္လည္ခရာ႐ို႕၌ ဓါတ္ေတာ္မ်ားသည္ ပ်ံႏွံ႔တည္လတ္ရာသတည္း။

ဘုရားသွ်င္၏ကုိယ္ေတာ္မွ အစိပ္စိပ္ေသာအဂၤါႀကီးငယ္႐ို႕သည္ မီးမေလာင္ပဲ ဓါတ္ေတာ္အျဖစ္သုိ႔ ေျပာင္းလဲလိမ့္မည္။ 

က်င္လည္ရာဌာန၊ အျဖစ္ေတာ္ဌာန (၂၄၇) ဌာန႐ို႕၌ ကိန္း၀ပ္လာမည္ျဖစ္သည္။ 

ထုိဓါတ္ေတာ္မ်ားဆုိလွ်င္ အ႐ိုးေတာ္၊ အသြီးေတာ္၊ အသားေတာ္၊ အရီေတာ္ဓါတ္မ်ားျဖစ္၏။ 

ဤသုိ႔လွ်င္ ျမတ္ဗုဒၶ ဘုရားသခင္သည္ ဓည၀တီျပည္ႀကီးႏွင့္ ေနာက္ဓါတ္မြီေတာ္မ်ား ရခုိင္ျပည္သုိ႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေရာက္ဟိလာမည့္အေၾကာင္းကုိ ႃမြက္ၾကားမိန္႔ဟ၍ၿပီးဆုံးသည့္အခါ၌ ျမင့္မုိရ္ေတာင္၊ သတၱရဘန္၊ ခုႏွစ္တန္သီတာ၊ စၾကာ၀ဠာတုိက္အလုံး ငလွ်င္လွဳပ္သည္။ 

သမုဒၵရာလွဳိင္းဂယက္႐ို႕သည္လည္း ဆူပြက္႐ုိက္ခတ္ကုန္သည္။

က်မ္းကုိး
၁။ ဦးစႏၵမာလာလကၤာရ ။။ ရခုိင္ရာဇ၀င္သစ္က်မ္း (ပ)
၂။ အသွ်င္စကၠိႏၵ ။ ။ သလုံးေတာ္ဓါတ္သမုိင္း စာ ၁၀၂-၁၀၃
၃။ ျမတ္မင္းလွဳိင္ ။ ။ ရခုိင္ျပည္၀တီေလးရပ္ဟိ ရွိေဟာင္းေစတီပုထုိးမ်ား (၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္)


အခန္း (၉)

ျမတ္ဗုဒၶပရိနိဗၺာန္ျပဳျခင္းႏွင့္ ဓါတ္ေတာ္မ်ားအေၾကာင္း

ျမတ္ဗုဒၶဘုရားသခင္သည္ မဟာသကၠရာဇ္ (၆၈) ခုႏွစ္ ကဆုန္လျပည့္ ေသာက္ၾကာနိ၌ လုမၺနီ အင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္ေတာ္၌ ဖြားသန္႔စင္သည္။

မဟာသကၠရာဇ္ (၉၇) ခုႏွစ္အေရာက္တြင္ ေတာထြက္ေတာ္မူခၿပီး သကၠရာဇ္ (၁၀၃) ခုႏွစ္တြင္ ဘုရားအျဖစ္သုိ႔ေရာက္ေတာ္မူသည္။

ဘုရားအျဖစ္ျဖင့္ (၄၅) ႏွစ္တုိင္တုိင္ လူနတ္ျဗဟၼာသတၱ၀ါအေပါင္း႐ို႕အား တရားရီအီး တုိက္ေကၽြးၿပီး သက္ေတာ္ (၈၀) ျပည့္ မဟာသကၠရာဇ္ (၁၄၈) ခု ကဆုန္လျပည့္ အဂၤါနိတြင္ ပရိနဗၺာန္ျပဳသည္။ 

ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္ (၁၂) ရက္ တလဂုၤနီနိ၌ ေတေဇာဓါတ္ မီးေလာင္ကၽြမ္းသည္။

အသမၻိႏၷဓါတ္ေတာ္ (အဓိပၸကိဏၰဓါတ္ေတာ္)

ထုိသုိ႔ ျမတ္စြာဘုရား႐ုပ္ကလပ္ေတာ္သည္ မီးေလာင္ကၽြမ္းၿပီးေသာအခါ ခႏၶာကုိယ္မွဓါတ္ေတာ္႐ို႕သည္ အရြယ္အစားအမ်ဳိးမ်ဳိးတည္ကုန္သည့္ ဘုရားသွ်င္၏စြယ္ေတာ္ (၄) ဆူ၊ ၫႇပ္႐ိုးေတာ္ (၂) ဆူ၊ နဖူးသင္းက်စ္ေတာ္ (၁) ဆူ ဤခုႏွစ္ဆူကုန္ေသာ ဓါတ္ေတာ္႐ို႕သာလွ်င္ ဘုရားသွ်င္ သက္ေတာ္ထင္ရွား ဟိစဥ္ကကဲ့သုိ႔ မေဖာက္မျပန္ ပကတိအတိုင္းတည္ဟိသျဖင့္ ဤဓါတ္ေတာ္႐ို႕ကုိ သမၻိႏၵဓါတ္၊ မၿပိဳကြဲေသာဓါတ္ ဟုေခၚဆုိသည္။

သမၻိႏၷဓါတ္ ၀ိပၸကိဏၰဓါတ္

ျမတ္စြာဘုရားသွ်င္၏အသြီးေတာ္၊ အသားေတာ္၊ အ႐ိုးေတာ္႐ို႕သည္ မီးေလာင္ကၽြမ္းၿပီး ဓါတ္ေတာ္အရြယ္အစား သုံးမ်ဳိးျဖစ္ထြန္းသည္။ 

အႀကီးဆုံးျဖစ္ေသာ ဓါတ္ေတာ္႐ို႕သည္ ပဲေနာက္စိပမာဏဟိ၏။ 

အလတ္ျဖစ္ေသာ ဓါတ္ေတာ္႐ို႕သည္ကား ဆန္ႏွစ္ပုိင္းက်ဳိးပမာဏ ဟိကုန္၏။ 

အငယ္ဆုံးျဖစ္ေသာ ဓါတ္ေတာ္႐ို႕သည္ မုံၫႇင္းစိပမာဏဟိကုန္၏။

အေရာင္အဆင္းအားျဖင့္ကား အႀကီးဆုံးေသာ ဓါတ္ေတာ္၏အေရာင္မွာ ေရႊေသာအေရာင္ဟိ၏။ 

အလတ္ျဖစ္ကုန္ေသာ ဆန္ႏွစ္ပုိင္းက်ဳိးအရြယ္႐ို႕သည္ ပုလဲအဆင္းဟိ၏။ 

အငယ္ဆုံးျဖစ္ေသာ မုံညင္းစိပမာဏဟိေသာ ဓါတ္ေတာ္႐ို႕မွာ ခ်ရွားစိအဆင္းဟိ၏။

ဓါတ္ေတာ္မ်ား၏အခ်ိန္ပမာဏ

ျမတ္စြာဘုရားသွ်င္၏ ေတေဇာဓါတ္မီးေလာင္ကၽြမ္းၿပီးသည့္ေနာက္ ၿပိဳကြဲ၍ အစိပ္စိပ္အျဖာျဖာေသာ သမၻိႏၷဓါတ္ေတာ္႐ို႕၏ အခ်ိန္ပမာဏ႐ို႕ကား စိတ္ဟူေသာ ေဒါဏအားျဖင့္ သွ်စ္ေဒါဏ၊ စေလဟူေသာ ကြမ္းစားအားျဖင့္ တရာ့ႏွစ္ဆယ့္သွ်စ္ကြမ္းစား၊ ျပည္ဟူေသာအခ်ိန္အားျဖင့္ (၁၆) ျပည္၊ ယခုလူ႐ို႕ သုံးေဆာင္နီကတ္ေသာ တင္းအားျဖင့္ ႏွစ္တင္းတိတိဟိသည္။

ဓါတ္ေတာ္မ်ား၀ီစုခဲြျခင္း

ျမတ္စြာဘုရားသခင္သည္ သကၠရာဇ္ (၁၄၈) ခုကဆုန္လျပည့္အဂၤါနိ မိုးေသာက္ယံအခ်ိန္တြင္ ပိရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီးေနာက္ ပထမသတၱာဟ ခုႏွစ္ရက္လြန္ၿပီးေနာက္မွ တပည့္အၿခံအရံငါးရာႏွင့္တကြ အသွ်င္မဟာကႆပ လာေရာက္၍ ေရႊစက္ေတာ္အစုံကုိ ဦးခုိက္ၿပီးလွ်င္ ဒုတိယသတၱာဟ ခုနစ္ရက္ေျမာက္ေသာ ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္ (၁၂) ရက္တလဂၤုနီနိ ေတေဇာဓါတ္မီးေလာင္ကၽြမ္းသည္။ ေတေဇာဓါတ္ မီးေလာင္ကၽြမ္း ၿပီးသည့္ေနာက္ မလႅာမင္း႐ို႕သည္ ဓါတ္ေတာ္ (၁၆) ျပည္႐ို႕ကုိ တင့္တယ္ဆန္းျပားေသာ ပူေဇာ္ျခင္း႐ို႕ျဖင့္ ပူေဇာ္ယူေဆာင္လွ်က္ ၿမိဳ႕တြင္းမင္းကြန္းဇရပ္၌ထား၍ ခုႏွစ္ရက္ပတ္လုံးပူေဇာ္ခ်ီးေျမႇာက္၏။

တတိယ သတၱာဟအကုန္ နယုန္လဆန္း ငါးရက္တလလၤာနိ၌ ဓါတ္ေတာ္မ်ားကုိ ေဒါဏပုဏၰားသည္ ေ၀ဖန္၍ ေအာက္ပါတုိင္းႏုိင္ငံ႐ို႕ကုိ အညီအမွ်စီ၀ီငွ၏။

တုိင္းႏုိင္ငံမင္း႐ို႕မွာ -
၁။ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္မွ အဇာတသတ္မင္း
၂။ ေ၀သာလီျပည္မွ လိစၧ၀ိမင္း
၃။ ကပိလ၀တ္ျပည္မွ သာကီ၀င္မင္း
၄။ အလကပၸျပည္မွ ဗုလိမင္း
၅။ ရာမရြာေနမွ ေကာလိယမင္း
၆။ ေ၀ဌဒီပတုိင္းမွ ပုဏၰားမ်ား
၇။ ပါ၀ါျပည္မွ မလႅာမင္း
၈။ ကုသိနာ႐ံုျပည္မွ မလႅာမင္း႐ို႕ျဖစ္၏။

အသမၻိႏၷဓါတ္ေတာ္မ်ားတည္ရာ
သမၻိႏၷတည္းဟူေသာ ျပိဳကြဲသည့္ဓါတ္ေတာ္မ်ားကုိ ဆရာေဒါဏပုဏၰားႀကီးသည္ သွ်စ္ျပည္ေထာင္ေသာ မင္းအေပါင္း႐ို႕ကုိ မင္းတပါးလွ်င္ မာဂဓႏွစ္စလယ္၀င္ (၂) ျပည္စီခြဲ၀ီပီးၿပီးေနာက္ အသမၻိႏၷမၿပိဳကြဲေသာ ဓါတ္ေတာ္႐ို႕မွာကား ေအာက္ပါအရပ္ေဒသ႐ို႕၌ ဟိ၏။

၁။ အထက္လက္ယာစြယ္ေတာ္သည္ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္၌တည္ဟိ၏။
၂။ အထက္လက္၀ဲစြယ္ေတာ္သည္ ဂႏၶာရတုိင္း၌ဟိ၏။
၃။ ေအာက္လက္ယာစြယ္ေတာ္သည္ နဂါးျပည္၌ဟိ၏။
၄။ ေအာက္လက္၀ဲစြယ္ေတာ္သည္ ကလိဂၤတုိင္းဒႏၲပူရျပည္၌တည္ဟိ၏။
၅။ လက္ယာၫႇပ္႐ိုးေတာ္တဆူမွာ သီဟုိဠ္ကၽြန္း၌ဟိ၏။
၆။ လက္၀ဲၫႇပ္႐ိုးေတာ္တဆူမွာ ျဗဟၼာျပည္၌ဟိ၏။
၇။ နဖူးသင္းက်စ္ေတာ္တဆူမွာလည္း သီဟုိဠ္၌ဟိ၏။

ဤတြင္ ကလိဂၤတုိင္းဒႏၲပူရျပည္၌ဟိေသာ လက္၀ဲဘက္ေအာက္စြယ္ေတာ္ျမတ္ကုိ သာသနာသကၠရာဇ္ (၆၃၀) ျပည့္ႏွစ္က ဒႏၲကုမာရဆုိသူယူလာလတ္လီ၍ ယခုအခါသီဟုိဠ္ကၽြန္း၌ပင္ဟိေၾကာင္းသိရ၏။

အဇာတသတ္မင္း၊ ဓါတ္ေတာ္မ်ားကုိတည္ထားျခင္း

ေဒါဏပုဏၰားပီးေ၀ေသာ ဓါတ္ေတာ္႐ို႕ကုိ ထုိထုိမင္း႐ို႕သည္ မိမိ႐ို႕နီရာေဒသသုိ႔ပင့္ေဆာင္၍ ေစတီအသီးသီးတည္ၿပီး ကုိးကြယ္ထားသည္။

ေနာင္ေသာအခါ မဟာကႆပမေထရ္သည္ မိစၧာဒိဌိ႐ို႕ေၾကာင့္ ဓါတ္ေတာ္မ်ား၏အႏၲရာယ္ကုိသိျမင္သျဖင့္ အဇာတသတ္မင္းထံခ်ဥ္းကပ္၍ ဓါတ္ေတာ္႐ို႕ကုိ တခုတည္းေသာအရပ္၌ စုေပါင္း၍ေစတီတည္ထားရန္ အႀကံျပဳ၍ အဇာတသတ္မင္းလည္း ထုိအႀကံကုိလက္ခံၿပီး မည္သုိ႔ ပင့္ေဆာင္စုစည္းရမည္ကုိေလွ်ာက္၏။ 

ကႆပအသွ်င္ျမတ္ႀကီးက ငါပင့္ေဆာင္၍ပီးမည္ကုိ မိန္႔ၾကား၏။ 

ထုိ႔ေၾကာင့္ မဟာကႆပမေထရ္ျမတ္ႀကီးသည္ ရာမရြာ၌ဓါတ္ေတာ္ (၂) ျပည္ကုိခ်န္လွပ္ၿပီး က်န္ခုႏွစ္ျပည္ေထာင္ၿမိဳ႕မ်ားမွ ဓါတ္ေတာ္ (၁၄) ျပည္ကုိ ပင့္ေဆာင္စုေဆာင္း၏။ 

ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္၏ အရွိေတာင္ေထာင့္အရပ္၌ နီရာကုိသတ္မွတ္၍ သွ်င္မဟာကႆပသည္ ေက်ာက္ဖ်ာကြယ္စီသတည္း။

ရီမထြက္စီသတည္း။

ၿမီေကာင္းစြာ ပြင့္စီသတည္းဟူ၍ ဓိဌာန္ေတာ္မူ၏။

အဇာတသတ္မင္းလည္း ထုိအရပ္ကုိတူးစီ၍ တူးရာကထြက္ေသာၿမီျဖင့္ အုတ္လုပ္စီ၍ ႏွစ္က်ိတ္ေသာ မဟာသာ၀ကေစတီ႐ို႕ကုိတည္စီ၏။

တူးေသာၿမီအရပ္သည္ လက္ေတာင္သွ်စ္ဆယ္နက္ၿပီး ေအာက္ခံကုိ သံျပားခင္းစီ၏။ 

ထုိသံခင္းေပၚ၌ ထူပါ႐ံုေစတီ၏ အတိုင္းအတာညီစြာ ႀကီးနီေက်ာင္းေဆာက္လုပ္စီ၏။ 

ယင္းေက်ာင္း႐ို႕၌ စႏၵကူးၾကဳတ္သွ်စ္လုံးကုိစီမံ၏။ 

ယင္း႐ို႕ေနာက္ အဆင့္ဆင့္ေသာ ေရႊၾကဳတ္၊ ေငြၾကဳတ္ ပတၱျမားၾကဳတ္မ်ားကုိ ဆင္ယင္ၿပီး ဓါတ္ေတာ္မ်ားကုိအထဲ၌ ကိန္း၀ပ္စီ၏။ 

ထုိ႔ေနာက္ ငါးရာ့ငါးဆယ္ေသာ ဇာတ္ေတာ္၊ သွ်စ္က်ိတ္ေသာမေထရ္၊ သုေဒၶါဒနမင္းႀကီး၊ မဟာမာယာမိဖုရား၊ ဖြားဖက္ေတာ္ခုႏွစ္ေယာက္၊ စသည္႐ို႕ကုိ ေရႊစင္အတိခ်ည္းျပဳလုပ္စီ၏။ 

ေရႊၾကာသြတ္အုိးငါးရာ၊ ေငြၾကာသြတ္အုိးငါးရာ႐ို႕ကုိ ထား၏။

ေရႊတန္းခြန္ ေငြတန္းခြန္ငါးရာ႐ို႕ကုိလည္း စုိက္စီ၏။ 

ေရႊဆီမီးခြက္ငါးရာ၊ ေငြဆီမိီးခြက္ငါးရာ႐ို႕ကုိလုပ္စီ၍ ဆီနံ႔သာျပည့္လွ်က္ ဘြဲ႕ျဖဴပုဆုိးမီးစာ႐ို႕ကုိ ထြန္းၫိွထား၏။


ထိုအခါ အသွ်င္မဟာကႆပသည္ ပန္းမၫႇိဳးစီသတည္း။ 

နံ႔သာအနံ႔မျပယ္စီသတည္း။

ဆီမီးမၿငိမ္းစီသတည္းဟု ဓိဌာန္ျပဳ၏။ 

ေနာင္ေသာအခါ ပီယဒါသအမည္ဟိေသာမင္းသားသည္ ထီးျဖဴေဆာင္း၍ အာေသာကမင္းႀကီး ျဖစ္လာအံ့။ ထုိအာေသာကမင္းသည္ ဤဓါတ္ေတာ္႐ို႔ကုိ ဘုရားသွ်င္ဗ်ာဒိတ္တံဆိပ္ခပ္ႏွိပ္ခရာ အရပ္ေဒသ႐ို႕၌ ပ်ံ႕ႏွံ႔စီအံ့ဟူ၍ အကၡရာစာရြီးထုိးထား၏။

ယင္းသုိ႔စီရင္ၿပီးေနာက္ အထက္၀န္းက်င္မွနီ၍ အုတ္ေက်ာက္အကြပ္ျဖင့္ အေစာင့္အရံျပဳၿပီးလွ်င္ ေက်ာက္ဖ်ာႀကီးကုိ ပိတ္၍ ညီညာစြာၿမီဖုိ႔ကာ အထက္၌ေက်ာက္ေစတီကုိ တည္ထားခ၏။

က်မ္းကုိး
၁။ ဦးစႏၵမာလာလကၤာရ ။ ။ ရခုိင္ရာဇ၀င္သစ္က်မ္း ပ-စာ ၁၄၀၊ ၁၄၂
၂။ မင္းျပားမင္းသိန္းဇံ ။ ။ သရီရေတာ္ျမတ္ပါးေတာ္သမုိင္း၊ စာ-၈၃မွ၈၇ထိ

ရခိုင္အလင္းေရာင္ဆိုဒ္မွ ကူယူထားပါသည္။